Gr | En
123Point Of (Re)View
08.12.2016
123Point of (Re)View: KULA SHAKER LIVE IN LONDON

KULA SHAKER

O2 FORUM KENTISH TOWN

LONDON, UK

ΠΕΜΠΤΗ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016

“We don’t want tonight to go back into the past,

but open a door and let the past into the present” _ Crispian Mills

 

Προσωπικά θεωρώ τους Kula Shaker μια απο τις πλεον αδικημενες μπάντες των 90s. Λιγα συγκροτηματα και λιγοι frontmen εχουν λοιδορηθει όσο οι Kula Shaker και ο Crispian Mills, μια μπαντα κι ένας frontman που δεν εφτασαν ποτε στο επιπεδο που πολλοί θα περίμεναν, το potential που έδειχναν να έχουν όταν εμφανίστηκαν στα μέσα των 90s. Εκτελεστικά, συνθετικά και στα live της, η μπάντα αυτή είναι oι Beatles, oι Grateful Dead και οι Deep Purple μαζί, αλλα και κανένας απο αυτούς. Ισως αυτή να είναι η εξήγηση, αφού η ποιότητα είναι δεδομένη, αλλά τελικά οι Kula Shaker μάλον δεν έδειξαν ποτέ μια ξεκάθαρη ταυτότητα στο κοινό που ψάχνει για «ετικέτες», κατατάσσει σε «κουτάκια», και μάλλον μπερδεύεται από την ευκολία με την οποία εναλλάσσονται οι ήχοι και τα ιδιώματα μέσα στις συνθέσεις του Crispian,

αλλά και από τα σανσκριτικά που παρεισφρύουν στους στίχους του.

Με όλες αυτές τις «αντιξοότητες», οι Kula Shaker παραμένουν, 20 χρόνια μετά το «Κ», μια μπάντα που σε κάνει να χαμογελάς.

 

Δεν τους είχα ξαναδεί live, αλλά τώρα το timing και οι συνθήκες ήταν κατάλληλα. Στην πρώτη από δύο εμφανίσεις στην πόλη τους, στη γειτονιά τους, στη γιορτή για τα 20 χρόνια του εμβληματικού τους αλμπουμ, και μιας από πιο σημαντικές βρετανικές κυκλοφορίες εκείνης της δεκαετίας, μαζί με σχεδόν 2.000 γείτονές τους. Προσέλευση που εντυπωσίασε τον Crispian, ο οποίος όμως έδωσε μόνος του την εξήγηση, αφου “Thursday is the new Friday”… Το κοινό αποτελούσαν κατά κύριο λόγο 40-something ζευγάρια που ίσως γνωρίστηκαν σε κάποιο club χορεύοντας το “Hey Dude”, working-class heroes και αντροπαρέες με τα ρούχα της δουλειάς, για ένα “after-office gig”. Ξεχασμένοι “deadheads” που στο προσωπο του Crispian Mills έχουν Jerry Garcia-ονειρώξεις, 20-something “neo-hippies” με tie-dye tees και μακριά dreadlocks, αλλά και δύο χεβιμεταλάδες που έριξαν ατελείωτο headbanging (...!) στα Ηush και Govinda.

Το καλύτερο είναι ότι η συναυλία γινόταν Πέμπτη βράδυ, work-night, και οι φίλοι μας Λονδρέζοι ήταν πολύ cool, αποφεύγοντας τις ακραίες συμπεριφορές και τις σαχλαμάρες που συνοδεύουν την ατελείωτη μπυροποσία τις Παρασκευές, τα Σάββατα και τα καλοκαιρινά festivals. Αυτό το ετερόκλητο αλλά αντιπροσωπευτικό των fans τους κοινό, έκανε πραγματικά πολλή φασαρία τους Kula Shaker, την περισσότερη στο “Ιnto The Deep”, σύμφωνα με την σύνοψη της βραδιας από το relivethenight.co.uk, την οποία έλαβα στο inbox μου απο το O2 Forum, το επόμενο πρωί.

To O2 Forum, ένας παλιός «κουρασμένος» συναυλιακός χώρος στο Βορειοδυτικό Λονδίνο, με πολυελαίους και σκαλίσματα στα ταβάνια, αρχαιοελληνικές παραστάσεις στα πλαϊνά «αετώματα» μοναδική οργάνωση και ανέσεις, αλλά και τον χειρότερο ήχο που έχω συναντήσει εντός ή εκτός Ελλάδας την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον.

Η συναυλίες στο Λονδινο είναι μια τελείως διαφορετική υπόθεση. Μπορείς άνετα να προγραμματίσεις όχι μόνο τον χρόνο που θα διαθέσεις εκεί, αλλά και το πριν και το μετά, με απόλυτη ακρίβεια. Έχοντας λοιπόν ένα dinner reservation στο κεντρο της πόλης, αλλά και μια ιδιάιτερα σχέση με την συμπαθή τάξη των stewards από την Ελλάδα, ρώτησα την υπεύθυνη security του εξώστη για τα stage times. Πληροφορήθηκα λοιπόν, με απόλυτη (όπως διαπίστωσα στο τέλος) ακρίβεια ότι οι Kula Shaker θα ήταν on stage σε 8 λεπτά και θα τελείωναν στις 22.30 “if everything goes as planned”!

 

Οι Κula ανέβηκαν όντως στη σκηνή σε 8’, και μετά το συντομο Shenai intro, το πρώτο κομμάτι τις βραδιάς ήταν… διασκευή (what?):  Sgt Peppers Lonely Hearts Club Band και το Forum σείεται. Ηomage στους Beatles λοιπον, και καπάκι Let Love Be With U από το φετινό «Κ2.0». Ηρεμία, συζήτηση, καλησπέρες, συστάσεις και ένα πικάπ στη σκηνή, στο οποίο ο Krispian τοποθετεί ευλαβικά το βινύλιο του «Κ». Side1: Ηey Dude, Knight on the Town, Temple of Everlasting Light, Smartdogs, Magic Theater, Into the Deep.

H βελονα σηκώνεται στο τέλος της πλευράς και το («Oh God, this was our first single») Under the Hammer παρεμβάλεται συνοδευόμενο από μια σύντομη ιστορία σχετικά με το πόσο κανείς δεν πίστευε οτι αυτο τo single που γράφτηκε «σε ένα σπίτι κάπου εδώ κοντά», και κυκλοφόρησε (αν θυμάμαι σωστά) σε double A-side με το «Grateful… / Jerry…”, θα πήγαινε την μπάντα μακριά. Aναφορά στο δεύτερο album τους (Peasants, Pigs and Astronauts) με το Shower Your Love. Αφού μας διαβεβαιώνει πως ξέρει ότι προσπέρασε ένα κομμάτι της πρώτης πλευράς αλλά δεν το ξέχασε, ο Crispian αλλάζει πλευρά στο πικάπ.  Πριν μπει στο επόμενο κομμάτι (Gokula) μοιράζεται μαζί μας μια ιστορία-πρόλογο για το πώς πήραν τις ευλογίες του George Harrison για το sample solo του, το οποίο τελικά «ήταν του Eric Clapton και έπρεπε να ρωτήσουν εκείνον». Συνεχίζουμε: Sleeping Jiva, Tattva, Grateful When You’re Dead/Jerry Was There, 303, Start All Over, Hollow Man (Pts 1&2), Hush. Kαταιγισμός...

Κάπως πρέπει να χαλαρώσουμε (όλοι…) οπότε το διαλειμμα πριν το encore ερχεται αναμενόμενο μεν, καλοδεχούμενο δε. Επανερχόμαστε με περισσότερο «Κ2.0» και “Peasants…”: 33 Crows, Infinite Sun, Great Hosannah, αλλά και εκείνο το κομμάτι που είχε περισσέψει από το Side1… Govinda! Χάος…

 

22.20 είμαι ήδη μέσα στο πρώτο black cab που πέρασε από το Forum,

άρα «everything went as planned». And as expected να συμπληρώσω.

Γενικότερα!

 

(Δείτε φωτογραφίες εδώ)

 

Το ξέρω, είχαμε άλλες, δικές μας συναυλιακές στιγμές αυτά τα 30+ χρόνια,

πολλά live να θυμόμαστε και ακόμα περισσότερα τραγούδια, σε θυμάμαι να γελάς με κάτι τύπους σαν αυτούς και να σηκώνεις τους ώμους με απορία, άλλες συναυλίες μας άρεσαν εμάς...

Αλλά ρε Τεό, από όταν σε χτύπησε αυτη η παλιοαρρώστια, και αφού αποφάσισες να φύγεις μολις μια μέρα πριν, κανένα live δεν (θα) είναι πια το ίδιο... RIP φιλε...

 

Δημήτρης Παπανδρέου

More News
Be the first to know!
Όροι Χρήσης
© 2013 123tickets.gr, all rights reserved - Web Design by Netplanet
Κατασκευή Ιστοσελίδων